زبان مرغان و جنبه,های رمزی آن از روزگاران بسیار کهن، توجه عده ی زیادی از اندیشمندان را به خود جلب کرده است. نخستین کسی که در دوره ی اسلامی، رساله , ای درباره ی مرغان نگاشت، ابن سینا بود و پس از وی، فضلا و صاحبان اندیشه، زبان مرغان را وسیله,ای برای بیان کردن اندیشه,های عرفانی، سیاسی و اجتماعی خود قرار دادند. ازجمله این اندیشمندان می, توان غزّالی و نجم رازی را نام برد. جوزف کمبل با مطرح کردن کهن الگوی سفر قهرمان، نقش این مسئله در شکل,گیری شخصیت قهرمان را بررسی کرده و آن را شامل سه مرحلة عزیمت، تحقق و بازگشت دانسته است. در پژوهش حاضر کوشیده ایم با استفاده از شیوة توصیفی-تحلیلی، وجوه تشابه و تمایز آثار این سه اندیشمند ایرانی را درخصوص مراحل سفر براساس الگوی کمبل نشان دهیم. بررسی , های انجام شده در مقاله ی حاضر، بیانگر آن است که هر سه رساله در داشتن مرحلة جدایی و تشرف، مشترک اند؛ البته جزئیات این مراحل در رساله های موردنظر، متفاوت است. پس از آن، مسیر هریک از داستان,ها در مرتبة بازگشت قهرمان از سفر جدا می شود و این امر، ایجاد تمایزاتی در ساختار و متن سه اثر را به دنبال دارد. این تمایزات را می توان ناشی از بینش فلسفی، عرفانی و اجتماعی نویسندگان رساله ها دانست. نکته ی قابل توجه، آنکه مراحل سفر در رسالة ابن سینا کامل تر از رساله های دو نویسندة دیگر است.